رابعه خضداری، یا رابعه بلوچ از زنان شاعر پارسی‌گوی نیمه نخست سده (۴ هجری قمری)

وی اولین زن پارسی گوی بوده که به دو زبان بلوچی و فارسی شعر می گفته است.

رابعه قزداری

رابعه خضداری، یا رابعه بلوچ از زنان شاعر پارسی‌گوی نیمه نخست سده (۴ هجری قمری) برابر با سال (۹۱۴ - ۹۴۳ میلادی). در شهر خضدار بلوچستان می زیسته است این شهر در مسیر کراچی به کویته و بین ود و کلات واقع شده که از سمت شمال به کلات و مستونگ از سمت جنوب به کوه پتندر و از سمت شرق به گنداوه و از غرب به کارودی منتهی می شود. وی اولین زن پارسی گوی بوده که به دو زبان بلوچی و فارسی شعر می گفته است.

• هزارسال شعر فارسی. کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان. ۱۳۶۵ تهران

دعوت من بر تو آن شد کایزدت عاشق کناد		بر یکی سنگین‌دل نامهربان چون خویشتن
تا بدانی درد عشق و داغ هجر و غم کشی		چون بهجر اندر بپیچی پس بدانی قدر من

• هزارسال شعر فارسی. کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان. ۱۳۶۵ تهران

خبر دهند که بارید بر سر ایوب		ز آسمان ملخان و سر همه زرین
اگر ببارد زرین ملخ بر او از صبر		سزد که بارد بر من بسی مگس رویین

• به نقل از تذکرهٔ لباب الالباب

ز بس گل که در باغ مأوی گرفت		چمن رنگ ارتنگ مانی گرفت
صبا نافهٔ مشک تبت نداشت		جهان بوی مشک از چه معنی گرفت
مگر چشم مجنون به ابر اندر است		که گل رنگ رخسار لیلی گرفت
به‌می ماند اندر عقیقین قدح		سرشکی که در لاله مأوی گرفت
قدح گیر چندی و دنیی مگیر		که بدبخت شد آنکه دنیی گرفت
سر نرگس تازه از زرّ و سیم		نشان سر تاج کسری گرفت
چو رهبان شد اندر لباس کبود		بنفشه مگر دین ترسی گرفت

• هزار سال شعر فارسی. کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان. ۱۳۶۵ تهران

عشق او باز اندر آوردم به بند		کوشش بسیار نامد سودمند
عشق دریایی کرانه ناپدید		کی توان کردن شنا ای هوشمند
عشق را خواهی که تا پایان بری		بس که بپسندید باید ناپسند
زشت باید دید و انگارید خوب		زهر باید خورد و انگارید قند
توسنی کردم ندانستم همی		کز کشیدن سخت تر گردد کمند

• هزار سال شعر فارسی. کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان. ۱۳۶۵ تهران